Owczarek francuski briard (berger de Brie lub chien de Brie) to przedstawiciel jednej z najstarszych, francuskich ras owczarskich. W piśmiennictwie wzmianki o dużych, kudłatych owczarkach w typie briarda pojawiły się już w VIII stuleciu. W 1897 r. opracowano standard rasy berger de Brie, który po uzupełnieniu ponownie opublikowano 1925 r.
Zapis ten obowiązuje właściwie do dziś.
Od początku XX wieku popularność rasy briard szybko rosła. Zdecydowała o tym przede wszystkim jej wszechstronna użytkowość. Briardy pasły stada owiec, strzegły domostw, ciągnęły wózki mleczarskie. Podczas I Wojny Światowej pracowały jako psy meldunkowe i sanitarne.
Briard od początku swojego istnienia był ceniony przede wszystkim jako pies pasterski o nieprzeciętnych umiejętnościach. Rasa odznaczała się inteligencją, odwagą i wytrzymałością. Dwa, trzy briardy z powodzeniem mogły zajmować się stadem 600 - 700 owiec bez pomocy człowieka! W ostatnich latach oczywiście zanikła tradycja wypasu stad owiec, ale ze względu na inteligencję, charakter, wspaniałą sylwetkę, piękną szatę i wielkie serce, długowłose owczarki francuskie zaczęły robić karierę jako tzw. psy do towarzystwa.
Dzisiejsze briardy sprawiają wrażenie bajkowych, kosmatych stworów. Nie wolno jednak zapominać o ich użytkowym charakterze. Ruchliwe, błyskotliwe, zainteresowane wszystkim co się dzieje dookoła, wyjątkowo związane z ludźmi. To bystra, pełna temperamentu, inteligentna i często uparta rasa, o dość dobrze rozwiniętym instynkcie obronnym – o czym bezwzględnie należy pamiętać. Każdy, kto chce mieć takiego psa, powinien odznaczać się silną wolą, konsekwencją w działaniu, a jednocześnie wyrozumiałością.
Briard potrzebuje towarzystwa człowieka, niezwykle mocno kocha swoją ludzką rodzinę i uwielbia dzieci. Nie nadaje się do trzymania w kojcu. Nie powinien być izolowany od ludzi i innych zwierząt. Lubi w zasadzie każdy rodzaj aktywności w kontakcie ze swoją ludzką rodziną. Jest także świetnym pływakiem. Ogromna witalność briarda nie stoi natomiast na przeszkodzie, aby trzymać go w stosunkowo niewielkim mieszkaniu. Typowy briard jest zrównoważony, nie agresywny i nie lękliwy.
Briardy generalnie odznaczają się dobrym zdrowiem. Przy wyborze szczenięcia należy zasięgnąć informacji, czy pokolenia rodzicielskie były wolne od dysplazji stawów biodrowych. Na zasadzie dobrowolności wielu hodowców decyduje się także na genetyczne badanie swoich psów w kierunku dziedzicznych chorób oczu powodujących utratę wzroku u kilkuletnich psów (np. CSNB).
Zadbany briard z piękną szatą wygląda imponująco. Utrzymanie długiego włosa w należytym porządku wymaga oczywiście regularnego szczotkowania i czesania, a także stosowania odpowiednich kosmetyków pielęgnacyjnych. Briard w odróżnieniu od innych ras nie wymaga również częstych kąpieli. Szata dorosłego Briarda składa się z długiego włosa okrywowego o suchej, tzw. koziej strukturze oraz pewnej ilości miękkiego podszerstka. Taki typ włosa nie przysparza szczególnych problemów. Wystarczy dokładnie wyczesać psa raz na dwa tygodnie. Co ciekawe włos briarda w odróżnieniu okrywy innych ras, wypada rzadko i nie można mówić o typowych okresach linienia. Briardzi włos nie ma także charakterystycznego dla innych ras „psiego” zapachu, a osoby uczulone na typową sierść psów często nie reagują alergicznie na włos briarda. Podkreślić jednak trzeba, że niezależnie, czy pies pokryty jest sierścią czy włosem, jego okrywa składa się także z podszerstka, a rasa psów dla alergików po prostu nie istnieje!